Tussen de dorre vlaktes van Granada ligt Alcudia de Guadix, een dorp dat z’n eigen microklimaat heeft. Vochtig, groen en verrassend fris. Hier groeien bomen waar je elders alleen stof vindt, en de bergen tikken moeiteloos de 2000 meter aan. Samen met Exfiliana en Charches vormt Alcudia de Guadix de gemeente Valle de Zalabí. Het […]
IN HET NIEUWS UIT ANDALUSIË VIND JE ALTIJD IETS INTERESSANTS EN SPANNENDS OM TE LEZEN!
Ermita de las Tres Cruces, Álora, Málaga: waar vier dorpen, drie kruisen en duizenden fiesteros samenkomen
Een kapel op het kruispunt van vier dorpen
In het grensgebied van Almogía, Álora, Cártama en sinds 1848 ook Pizarra (Málaga), staat de Ermita de las Tres Cruces. Geen heilig mysterie, maar een plek waar de lijnen van vier gemeenten elkaar kruisen. Letterlijk. Al sinds 1722 vind je hier een bescheiden kapel, ooit begonnen als houten bouwwerk, vandaag de dag een herkenningspunt voor verdialeros, muzikanten en locals met traditie in het hart (of ja, ergens in de buurt dan).
Waar komen die drie kruisen vandaan?
Er zijn twee populaire verhalen. De ene zegt dat de naam verwijst naar de drie paden die elkaar hier kruisen. De andere, iets tragischer, vertelt over een brand waarbij drie familieleden omkwamen in de houten kapel. Beide verklaringen bestaan naast elkaar, zoals dat vaker gaat in de volksmond. Wat wél zeker is: de plek is al eeuwen een religieus en sociaal knooppunt.
De verdiales en de wijnranken
De kapel diende vroeger als ontmoetingsplek voor landarbeiders. Hier werd werk verdeeld, maar ook muziek gemaakt. Op 28 december en 24 juni werd er verdiales gespeeld, een traditionele muziekstijl met wortels in de streek. De winter- en zomerzonnewendes waren geen astronomische feitjes, maar aanleiding voor een goed feest.
Tijdens San Juan vond er zelfs een veiling plaats: wie het hoogste bod deed, kreeg de eretitel ‘alcalde’ van een verdialespanda. De opbrengst? Die ging linea recta naar het onderhoud van de kapel. Daarna trok de groep zingend en spelend langs cortijos om geld in te zamelen. Een muzikale doneeractie avant la lettre.
De wederopbouw van 1943: kippen, eieren en devotie
Na de Spaanse Burgeroorlog raakte de kapel in verval. Maar in 1943 kwam daar verandering in dankzij de inzet van bewoners uit de vier omliggende dorpen. Iedereen droeg bij: met werk, geld, of zelfs een paar eieren of een kip. Zo kreeg de kapel een nieuwe kans — en nieuwe beelden, waaronder Christus aan het kruis en San Juan Bautista.
Tot in de jaren zestig bleef de plek een bruisend centrum voor verdiales. Daarna werd het stiller. Te stil. De regio liep leeg en de kapel dreigde opnieuw in te storten.
1992: vier pandas, één missie
Begin jaren ’90 bliezen vier verdialesgroepen — Palmitos de Almogía, Los Lagareños de Pizarra, Las Tres Cruces de Cártama en Peña de Álora — de traditie nieuw leven in. In 1992 kwamen ze bijeen op de ruïnes van de kapel. Wat begon als een spontane reünie, groeide uit tot een festival met duizenden bezoekers.
Om het praktisch te houden, werd de datum verplaatst van december naar de eerste zondag van mei. Minder regen, meer publiek. Win-win.
Reconstructie en erkenning
Met steun van de Diputación de Málaga en de vier gemeenten werd de kapel tussen 1994 en 1995 opnieuw opgebouwd. Niet uit beton en staal, maar uit herinneringen, ritme en gemeenschapszin. Tot 1998 organiseerde de Asociación Verdialera de los Cruces de festiviteiten, daarna nam de Fundación Cultural Ermita de las Cruces het stokje over.
Vandaag de dag: muziek, mensen en massa’s
Wat ooit begon als houten kapel voor drie parochies, is nu het podium voor één van de belangrijkste verdialesfestivals van de provincie Málaga. Elk jaar trekken duizenden mensen naar de Ermita de las Tres Cruces om te dansen, zingen en het erfgoed van hun voorouders levend te houden.
Geen museum, geen monument. Gewoon een kapel met geschiedenis, gitaar en een flinke dosis trots.
(c) foto en bron: www.malaga.es
Misschien boeien deze berichten u ook?
Vanaf de Paseo de la Catedral in Guadix, provincie Granada, wandel je zo omhoog via de straat San Miguel. Een paar charmante zijstraatjes verder – Arco Mensafíes of Real de Santo Domingo – kom je uit bij het Mirador de la Magdalena. Dit uitkijkpunt ligt boven op de Cerro de la Magdalena, een heuvel vol oude Mozarabische grotwoningen.
In het geografische midden van Andalusië, precies tussen drie provincies (Córdoba, Sevilla en Málaga), ligt Puente Genil. Een plek waar de zon net wat zoeter schijnt en het licht zelf lijkt te schilderen. Dankzij de hogesnelheidstrein en de ligging op een uurtje rijden van de grote Andalusische steden is dit dorp makkelijk bereikbaar. Hier draait alles om gastvrijheid, traditie en een flinke scheut levenslust.
