"De eeuwen fluisteren hun verhaal door de stenen van Tholos de El Romeral, een tijdloze getuige van ons verleden."

Wat de Tholos onderscheidt van zijn buren

Waar Dolmen de Menga en Dolmen de Viera vooral met kolossale stenen en rechtlijnige constructies werken, kiest El Romeral voor ronde vormen en een langgerekt gangpad. De constructie bestaat uit een lange gang die leidt naar een grote ronde kamer. Vanuit daar loop je nog een kort stukje verder naar een tweede, kleinere kamer. Beide ruimten zijn afgedekt met een techniek die ingenieus, maar verrassend simpel is.

Gebouwd zonder boog, maar mét logica

Bogen bestonden nog niet in 1800 v.Chr., dus losten de bouwers het anders op. Met een techniek die stap voor stap lagen stenen dichter naar elkaar toe brengt, vormden ze een afsluitende koepel zonder dat er ook maar één boog aan te pas kwam. Het resultaat? Ronde grafkamers die niet alleen functioneel waren, maar ook nog eens stevig genoeg om duizenden jaren te overleven.

Niet alles is even mega

Wie denkt dat megalithisch bouwen altijd betekent: hoe groter de steen, hoe beter, komt bij El Romeral bedrogen uit. Hier werd niet gewerkt met massieve blokken, maar met kleinere brokken steen, in lagen gestapeld (mampostería). Praktisch én efficiënt – zeker als je geen hijskraan tot je beschikking hebt.

Van suikerriet naar UNESCO-status

In 1986 kocht de regio Andalusië het terrein van de Sociedad Azucarera Antequerana, een voormalige suikermagnaat. Vier miljoen peseta’s wisselden van eigenaar, en sindsdien zorgt de regionale overheid voor het behoud van de site. Terecht, want samen met Menga en Viera vormt El Romeral sinds 2016 een UNESCO Werelderfgoedlocatie. En dat betekent: eeuwige erkenning voor 38 eeuwen aan vakwerk.