"Het Parque Natural de los Alcornocales, waar de serene rust van eeuwenoude kurkeiken fluistert en de natuur haar eigen verhalen vertelt."

Gevarieerd reliëf en rotsformaties

Aan de westelijke zijde van de Betic-bergen, tussen de provincies Cádiz en Málaga, is dit natuurlijke gebied een opeenvolging van steile bergen van verschillende hoogtes. Onder invloed van de erosieve krachten van de wind vertoont het zandsteen op de hoogten grillige vormen, gedomineerd door gigantische rotsplaten en steile kliffen. Waar kalksteen aanwezig is, zoals bij Las Motillas, ontstaat een van de meest interessante karstlandschappen van Andalusië. Met een overvloed aan grotten en holen.

Overvloedige regenval en unieke landschappen

De overvloedige regenval bepaalt de aanwezigheid van een uitgebreid netwerk van rivieren en beken. Die zowel naar de Middellandse Zee als naar de Atlantische Oceaan stromen. Dit leidt grotendeels tot het vormgeven van enkele van de meest buitengewone landschappen van het Iberisch Schiereiland. Zoals de zogenaamde "canutos" - smalle, diepe ravijnen in de bovenlopen van rivieren, die een bijzondere vegetatie herbergen.

Flora en fauna

De Alcornocales, zoals de naam al aangeeft, herbergt de grootste populatie kurkeiken van het Iberisch Schiereiland samen met veel aardbeibomen, kornoeljes en oleanders in zonnige omgevingen. Op schaduwrijke plekken komt het morisco-eiken voor, dat goed samengaat met overvloedige paddenstoelen. Op lagere hoogtes verschijnen "bujéos". Kleine vegetatie-eilanden die sporen bevatten van oude acebuche-bossen. Afgewisseld met heide, dwergpalm, mirte, gewassen, weilanden en zowel retinta- als vechtstieren.

Overvloed aan vogels

De nabijheid van de Straat van Gibraltar bevordert de aanwezigheid van vogels. Met maar liefst 18 roofvogels en talloze kleine vogels die door de lucht zweven of zich verschuilen in de kliffen. Amfibieën en reptielen, de helft van wat de Iberische Peninsula telt. En 11 soorten vleermuizen verborgen in grotten, spelen een belangrijke rol. Terwijl de berggeit het terrein van de toppen domineert, delen de bossen het leefgebied met de morisco-hert. Evenals genetkatten, dassen en genetkatten.

Botanische pracht van laurierbossen

De echte botanische hoofdrolspeler van het natuurlijke gebied zijn de laurierbossen die zich ontwikkelen in de "canutos". Een subtropisch bos dat lijkt te zijn verankerd in de tijd. De essen die de randen van de ravijnen bezetten, voorkomen dat het licht doordringt in de diepte van de kloof. Waar vochtigheid unieke massa's rododendron, laurier, hazelaar, wintergroen, els, hulst en zeldzame varens creëert. Terwijl de otter deze wateren doorkruist, vliegen merels, ijsvogels en talloze libellen over hen heen. Een teken van de kwaliteit van waterlopen zoals de Hozgarganta.