Een nieuw begin in 1602

Na de verwoesting van de oude kathedraal ontstond de behoefte aan een nieuwe kerk. In 1602 werd de eerste steen gelegd voor een nieuw gebedshuis, ontworpen door Cristóbal de Rojas en Ginés Martín de Aranda. Dit bouwwerk, uitgevoerd in Toscaanse koloniale en maniëristische stijl, kreeg door de jaren heen diverse uitbreidingen, waaronder het hoofdaltaar van Alejandro de Saavedra en de kapellen van de Genuezen en Basken.

Cádiz groeit, de kathedraal groeit mee

In de 17e en 18e eeuw ontwikkelde Cádiz zich tot een belangrijk handelscentrum. Met de verhuizing van het Handelscontract van Sevilla naar Cádiz in 1717 nam de welvaart toe. Dit gaf aanleiding tot de bouw van een grotere kathedraal die het aanzien van de stad zou versterken. De bestaande structuur voldeed niet meer aan de verwachtingen en maakte plaats voor een ambitieuzer ontwerp.

De bouw start in 1722

In 1722 begon architect Vicente Acero met de bouw van de Nieuwe Kathedraal. Zijn ontwerp vertoonde invloeden van zijn eerdere werk aan de kathedraal van Granada. Na zijn vertrek in 1739 namen achtereenvolgens Gaspar Cayón, Torcuato Cayón, Miguel Olivares, Manuel Machuca en Juan Daura de leiding over. Pas in 1838 werd het project afgerond, na een bouwperiode van 116 jaar.

Een mix van stijlen

Tijdens de lange bouwperiode onderging de kathedraal diverse architectonische invloeden. De basis is barok, met rococo-details in het friezenwerk en neoklassieke elementen in de gevel en torens. De indrukwekkende koepel en torens geven het gebouw een unieke uitstraling die de evolutie van Cádiz weerspiegelt.