De Kerk van Onze-Lieve-Vrouw-Tenhemelopneming in Cómpeta, opgericht in de 16e eeuw en later zorgvuldig gerestaureerd, staat als het architectonische middelpunt van het dorp majestueus gelegen op het schilderachtige Almijara-plein. Haar indrukwekkende aanwezigheid en rijke geschiedenis maken haar tot een fundamenteel monument voor de gemeenschap en haar bezoekers.

Het interieur van deze vereerde kerk dient als tastbaar bewijs van de architectonische bekwaamheid van die tijd, verdeeld in drie schepen door imposante octagonale pilaren. Naast hun esthetische aantrekkingskracht bieden deze structurele elementen een gevoel van ruimtelijkheid en grootsheid in de binnenruimte.

Een van de artistieke parels die de muren van de kerk sieren, is het muurschildering dat de Tenhemelopneming voorstelt. Dit meesterwerk, voltooid in 1972, draagt de handtekening van de gerenommeerde schilder Francisco Hernández uit Comares. De rijkdom aan details en expressiviteit van de schilderkunst voert bezoekers mee op een visuele reis die het geloof en de spiritualiteit viert.

Niettemin is de geschiedenis van de kerk niet gespaard gebleven van uitdagingen. Na de verwoestende aardbeving van 1884 onderging het exterieur van de structuur aanzienlijke schade, wat leidde tot een ambitieuze restauratie-inspanning. In 1893 begonnen de wederopbouwwerkzaamheden, resulterend in een vernieuwd exterieur met een dubbele toegang bekroond met een elegante klokkentoren.

Een opvallend kenmerk van het exterieur is de neomudéjar-toren toegevoegd in 1935, gebouwd met bakstenen die de connectie met de architectonische traditie benadrukken. Deze toren, bekroond met een koepel van tegels, staat als een uniek architectonisch testament. Het klokkengedeelte presenteert zich als een tempel van bogen en zuilen, waarbij stijlelementen harmonieus samensmelten.

De samensmelting van architectonische stijlen door de eeuwen heen weerspiegelt de evolutie en aanpassing van de kerk aan verschillende tijden en behoeften. Het contrast tussen de oorspronkelijke structuur uit de 16e eeuw en latere toevoegingen, zoals de neomudéjar-toren, creëert een visuele smeltkroes die de ervaring van de beschouwer verrijkt.