De Plaza de España, gelegen in het Parque de María Luisa, is ontworpen door de beroemde architect Aníbal González als een iconische ruimte voor de Ibero-Amerikaanse Tentoonstelling van 1929. De halfronde vorm symboliseert de band tussen de oude metropool en haar koloniën. Bovendien kijkt het gebouw dat de plaza omringt uit over de Guadalquivir, omdat het de plek markeert waar de reis naar Amerika begint.

Met een totale oppervlakte van 50.000 vierkante meter is het zonder twijfel het meest indrukwekkende plein van Spanje. Langs de hele omtrek strekt zich een kanaal van 515 meter uit, dat je kunt verkennen per boot. Maar de echte trekpleisters van het plein zijn het halfronde meer, de tweelingtorens, de banken met tegels die de 49 Spaanse provincies vertegenwoordigen, en het prachtige houtsnijwerk.

Las Setas, ook bekend als "De Paddestoelen", is een icoon van stedelijke transformatie in Sevilla. Oorspronkelijk een levendige marktplaats, werd El Mercado de la Encarnación gesloopt in 1973 vanwege structurele problemen en de opkomst van moderne supermarkten. Ondanks deze uitdagingen werd uit de ruïnes van de markt een visionair ontwerp geboren, omdat de gemeente Sevilla in 2004 de Metropol Parasol lanceerde als een nieuw sociaal centrum voor Plaza de la Encarnación.

De constructie van Las Setas begon in 2006 en markeerde 's werelds grootste houten structuur, omdat het een mijlpaal was in vakmanschap en milieuvriendelijkheid. Op 6 mei 2011 werd Las Setas onthuld, net als een baken van de renaissance van Sevilla, met panoramisch uitzicht op de stad. Zo is Las Setas niet alleen een architectonisch wonder, maar ook een symbool van veerkracht en dynamiek dat de geest van Sevilla belichaamt.

De Catedral van Sevilla, ooit een moskee, werd in de 12e eeuw gebouwd door de kalief Abú Yuqub Yusuf. Later werd het de grootste gotische kathedraal ter wereld, met de imposante Giralda. Hoewel oorspronkelijk een islamitisch monument, onderging het meerdere aanpassingen na de christelijke verovering in 1248.

Hoewel het begon als een moskee, onderging de Catedral van Sevilla veel veranderingen, waaronder toevoegingen en aanpassingen. Ondanks dat het de grootste gotische kathedraal ter wereld is, behoudt het elementen uit zijn islamitische verleden, zoals de Patio de los Naranjos.

De Giralda, een iconisch symbool van Almohade architectuur, domineert de skyline van Sevilla. Haar klassieke ontwerp heeft eeuwenlang standgehouden, omdat het bezoekers blijft verbazen. De oplopende hellingen vergemakkelijken een majestueuze beklimming, terwijl de verticale decoratie bijdraagt aan haar bijzondere lichtheid.

Hoewel de Giralda haar Almohade oorsprong behoudt, onderging ze in de 16e eeuw een renaissancistische transformatie. Hernán Ruiz verving het laatste deel van de toren, maar voegde ook "El Giraldillo" toe, een iconisch bronzen beeld. Deze fusie van stijlen symboliseert de unieke evolutie van de Giralda door de eeuwen heen.

Triana, gelegen aan de oevers van de Guadalquivir, heeft een eeuwenoude geschiedenis die voelbaar is bij elke stap door de straten. Omdat het een kern was voor Romeinse legioenen, ontstond het naast Itálica en tegenover Híspalis.

Traditioneel een wijk van zeelieden, arbeiders en ambachtslieden, bracht Triana ook bijdragen aan maritieme expedities, net als Sevilla. Omdat het verbonden is met het stadscentrum door de beroemde Puente de Isabel II, is Triana een onmisbaar deel van Sevilla's erfgoed.

Het Museo de Bellas Artes de Sevilla, gevestigd in een voormalig klooster, opende zijn deuren in het midden van de 19e eeuw. Dit gebouw, ooit het Convento de la Merced Descalza, herbergt prachtige werken van Murillo, Zurbarán en anderen van de Sevilliaanse school. Het museum staat bekend als de op een na belangrijkste pinacotheek van Spanje vanwege de kwaliteit van zijn collectie.

Gelegen in het hart van Sevilla, is het Real Alcázar een van 's werelds oudste nog in gebruik zijnde paleizen. Abd Al Raman III liet deze paleisvesting bouwen aan het einde van de 11e eeuw, waardoor het een rijke geschiedenis kent. Het paleis is rijkelijk versierd met gipsdecoraties, tegels en houten plafonds, wat prachtig samengaat met de weelderige tuinen en waterpartijen.

Hoewel het Alcázar oorspronkelijk een Arabisch fort-paleis was, heeft het door de eeuwen heen verschillende culturele invloeden ondergaan. De toevoegingen uit de Renaissance, zoals het altaar van Francisco Niculoso Pisano en het schilderijretabel in de Kamer van de Admiraal, verrijken de artistieke schat van het Alcázar. Later, in de 19e eeuw, hebben de Bourbon-monarchen hun stempel gedrukt op het paleis, met name op de bovenverdieping, die werd omgebouwd tot prachtig versierde ruimtes met een scala aan kunstwerken en meubels.

Het Castillo de San Jorge Triana, gelegen in het Barrio de Triana, belicht de onderdrukking van de Inquisitie in Sevilla. Het museum biedt een sensorische ervaring om de machteloosheid van slachtoffers en het misbruik van inquisiteurs te tonen. Omdat het zich bevindt op de ruïnes van het oude kasteel, biedt het een tastbare historische context.

Bezoekers kunnen restanten van de oude barbacanabelegering zien en krijgen inzicht in de leefomstandigheden van die tijd. Maar het hoogtepunt is het paneel van de slachtoffers, waar echte casestudies worden gepresenteerd. Ter conclusie is het een aangrijpende reis door een duister hoofdstuk van de geschiedenis van Sevilla.

Het monumentale complex van San Luis de los Franceses in Sevilla bestaat uit het voormalige jezuïetennoviciaat, met een opvallende privé- of huiselijke kapel, en de openbare kerk. Dit complex, gebouwd tussen 1699 en 1731 door de architect Leonardo de Figueroa, is een toonbeeld van symboliek en barokke pracht.

De façade is rijkelijk versierd, met opvallende salomonische zuilen en een bovenaan het Spaanse wapenschild, omringd door de drie aartsengelen. Bovendien sieren beelden van San Hermenegildo en San Fernando de ingang. Binnenin zijn de schilderingen van Lucas Valdés en Domingo Martínez prachtig, terwijl de beelden en retabels grotendeels het werk zijn van de beeldhouwer Pedro Duque Cornejo.

Het Casa Palacio Condesa de Lebrija, een 16e-eeuws herenhuis, behoort tot de top van Sevilla vanwege zijn prachtige verzameling Romeinse mozaïeken. Omdat het ook een schat aan archeologische artefacten herbergt, zoals vazen, amforen en sculpturen, is het van onschatbare historische en artistieke waarde.

De pracht van het paleis wordt benadrukt door decoratieve elementen zoals Arabeske bogen en platereske versieringen. Net als zijn Andalusische gevel en indeling. Maar het zijn niet alleen de archeologische vondsten die indruk maken. Omdat ook elementen uit de Arabische en Romeinse tijd te zien zijn, naast een diverse collectie van verschillende culturen zoals Chinees en Perzisch. Ter conclusie, de rijke mix van kunst en geschiedenis maakt het Casa Palacio Condesa de Lebrija tot een must-see in Sevilla.

Het Parque de María Luisa in Sevilla is een prachtig park dat deels bestaat uit de tuinen van het Palacio de San Telmo. Deze werden in 1893 geschonken aan de stad door Infanta María Luisa. Omdat het park in 1910 werd gekozen als locatie voor de Exposición Hispanoamericana van 1929, werden tussen 1912 en 1922 uitgebreide renovaties uitgevoerd, geleid door Aníbal González en de Franse landschapsarchitect Jean-Claude Nicolás Forestier.

Forestier creëerde een romantische sfeer, geïnspireerd door lokale en Moorse architectuur, net als de tuinen van de Alhambra. Maar hij paste zijn ontwerp ook aan het lokale klimaat aan. Ondertussen werden andere artistieke elementen toegevoegd, zoals de Glorieta de Bécquer en de Glorieta de Cervantes. Ter conclusie, het Parque de María Luisa is een prachtig voorbeeld van landschapsarchitectuur dat de geschiedenis en cultuur van Sevilla weerspiegelt.

De Muren in Sevilla waren militaire omheiningen die, al sinds de Romeinse tijd, het oude stadscentrum omringden en nog steeds omringen. Ze ondergingen voortdurende verbouwingen, vooral tijdens de islamitische periode en de latere herovering, omdat de druk van de christelijke koningen tijdens de Reconquista de reconstructie van eerdere afbraak en de bouw van nieuwe delen forceerde.

In de 13e eeuw verdedigden meer dan 160 torens, antemuren en een gracht de stad tegen de christelijke opmars. Deze omvatten een gebied van ongeveer driehonderd hectare. Hoewel ze in de 19e eeuw gedeeltelijk werden afgebroken, blijft het best bewaarde gedeelte zich uitstrekken tussen La Macarena en de Puerta de Córdoba, waar enkele delen van de muur bewaard zijn gebleven rond de wijk en in de buurt van de Koninklijke Alcázares.

Het Palacio de San Telmo, gebouwd in 1682 als thuisbasis voor het Colegio Seminario de la Universidad de Mareantes, is een van de meest prachtige gebouwen in de stad. Het werd in 1849 de residentie van de Hertogen van Montpensier, die aanzienlijke renovaties uitvoerden. Omdat het werd gerenoveerd, kreeg het moderne voorzieningen zoals water, elektriciteit en zelfs een eigen aanlegsteiger aan de Guadalquivir.

Later, in 1992, werd het eigendom van de Junta de Andalucía, die het omvormde tot de zetel van de Presidentie van de Junta de Andalucía. Ter conclusie, het Palacio de San Telmo is niet alleen een architectonisch meesterwerk, maar ook een historisch en cultureel symbool van Sevilla.

Het Museo del Puerto de Sevilla, gelegen aan de oevers van de Guadalquivir, biedt een lineaire route langs vijf expositieruimtes. De eerste twee zalen belichten de oorsprong en historische ontwikkeling van de haven tot de 20e eeuw.

Daarnaast wordt de menselijke invloed op de rivier in de 20e eeuw geïllustreerd, terwijl de laatste twee zalen het heden en de toekomst van de haven belichten. Bezoekers hebben de vrijheid om zich te concentreren op de aspecten die hen het meest interesseren.

De voormalige tabaksfabriek, nu de thuisbasis van de Universiteit van Sevilla, is een 18e-eeuws gebouw dat is opgetrokken uit steen. Het diende als Europa's eerste tabaksfabriek en is een prachtig voorbeeld van industriële architectuur. Het gebouw, een van de oudste in zijn soort in Europa, heeft een rechthoekige vorm en een opvallende renaissancistische architectuur, maar met een vleugje Herrera-stijl.

Het interieur van het gebouw bestaat uit 14 patio's, kamers en uitgestrekte galerijen, met een vestibule na de ingang aan de straat San Fernando. Het herbergt nu een rijke verzameling van universitaire eigendommen, waaronder schilderijen en een Gipsoteca met gipsen afgietsels van verschillende kunstwerken.

Het Archeologisch Museum van Sevilla vindt zijn oorsprong in de late 19e eeuw, omdat er een openbare collectie van antiquiteiten ontstaat, voornamelijk uit de Romeinse stad Itálica. Het consolideert zich pas in het midden van de volgende eeuw, wanneer het wordt uitgebreid met de verhuizing naar het huidige gebouw: het paviljoen van Schone Kunsten, gecreëerd door Aníbal González voor de Ibero-Amerikaanse Tentoonstelling van 1929, dat door de gemeente Sevilla wordt verstrekt.

Het museum bestaat uit drie verdiepingen. Op de begane grond zijn er achttien zalen die de Romeinse tijd, de Late Oudheid en de Middeleeuwen omvatten, net als de Moderne Tijd. Op de bovenverdieping bevinden zich de bibliotheek, tijdelijke tentoonstellingszalen, een conferentiezaal en interne werkruimtes.

Het Ayuntamiento de Sevilla, gebouwd tussen de 16e en 19e eeuw en geclassificeerd als een monument sinds 1931, is een opmerkelijk voorbeeld van platereske architectuur. Diego de Riaño begon het project in 1526, maar de eerste vergadering vond pas plaats in 1556, omdat het gebouw voor duurzaamheid en een prominente locatie werd gekozen. In de 19e eeuw onderging het een neoklassieke facelift door Demetrio de los Ríos en Balbino Marrón, waardoor het gericht werd op Plaza Nueva en het interieur werd heringericht.

Binnenin herbergt het belangrijke kunstwerken zoals de hoofdtrap en de kapittelzaal, samen met een opmerkelijke schilderijencollectie, en het houdt ook het stadsbanier vast.

De Torre del Oro Museo Naval is een defensieve toren uit de 13e eeuw, gelegen aan de linkeroever van de Guadalquivir. Het heeft drie delen: twee dodecaëders, één gebouwd door de Almohaden en de ander door Pedro I "El Cruel", en een cilindrisch derde deel met een koepel uit de 18e eeuw. De toren werd gebruikt om de rivieringang naar de Barcas-brug te verdedigen en het industriële gebied van Arenal te beschermen.

Vandaag herbergt de toren een klein, maar boeiend, maritiem museum met twee verdiepingen en een panoramisch terras. Ooit diende het als kapel, adelgevangenis, kruitopslag, en kantoren voor de havenkapiteins en marinecommandanten. Als een van de symbolen van Sevilla, naast de Giralda, werd het in 1931 uitgeroepen tot historisch-artistiek monument.

De Plaza de Toros van de Real Maestranza de Caballería in Sevilla staat bekend als de belangrijkste en meest traditionele stierenarena van Spanje. Het wordt vaak de "Catedral del Toreo" genoemd omdat het een rijke geschiedenis heeft en een ovale vorm heeft.

Bezoekers kunnen genieten van een rondleiding door de arena en een bezoek brengen aan het Museum van de Real Maestranza. Dit museum herbergt een indrukwekkende collectie schilderijen en gravures die de rijke taurine traditie van de regio belichten.

Het Centro de Interpretación Judería de Sevilla biedt bezoekers een boeiende reis door de eeuwenoude geschiedenis van de Joodse gemeenschap in de stad. Van de Middeleeuwen tot vandaag de dag ontdek je hier verhalen, gebruiken en tradities, omdat het een dieper begrip biedt van de rijke Joodse erfenis.

In de tentoonstelling worden manuscripten en symbolische schilderijen getoond, zoals de "Expulsión de los Judíos de Sevilla", die de donkere periodes van vervolging belichten. Maar tegelijkertijd werpen ze ook licht op de strijd en veerkracht van de Joodse gemeenschap, net als hun doorzettingsvermogen in het aangezicht van historische uitdagingen. Ter conclusie is een bezoek aan deze levendige expositie een onvergetelijke reis door tijd en cultuur, waar de geschiedenis van Sevilla tot leven komt.